Ντράπηκε και η ντροπή

Από σκοπό και συνειδητά δεν γράφω απολύτως τίποτα για τη δολοφονία του Άλκη, το πρόσφατο θύμα μια τρομοκρατικής ομάδας που ζει και βασιλεύει στη Θεσσαλονίκη. Από την ημέρα που εκδικάστηκε όπως εκδικάστηκε και "τιμωρήθηκαν" όπως "τιμωρήθηκαν" οι δολοφόνοι του Τόσκο, είχε ουσιαστικά προδιαγραφεί ότι θα υπάρξει και επόμενο θύμα. Το όνομά του έλειπε μόνο, το μάθαμε και αυτό. Άλκης.

Η εξέλιξη της υπόθεσης δολοφονίας του Άλκη θα σηματοδοτήσει αν θα υπάρξει και επόμενος νεκρός. Για όποιον ζει εκτός Θεσσαλονίκης αυτό μπορεί να διαβάζεται συγκλονιστικό. Για όποιον ζει στη Θεσσαλονίκη, είναι η αναμενόμενη εξέλιξη. Από ντροπή για αυτήν την πόλη και την κατάντια της, δεν θα γράψω κάτι άλλο, θα προσεύχομαι για την ψυχή αυτή του παιδιού που τόσο μα τόσο άδικα και σκληρά δολοφονήθηκε, προσθέτοντας το όνομά του σε μια λίστα δολοφονικών επιθέσεων από μια χούφτα ανθρώπων που κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει αγγίξει. Αν την άγγιζε, ο Άλκης θα ζούσε ανάμεσά μας, θα ήταν στο πανεπιστήμιο γράφοντας εξετάσεις, σε ένα καφέ συζητώντας τα σωστά και τα λάθη του γραπτού του, στην αγκαλιά της μητέρας του και στην παρέα των φίλων του. Και μια Κυριακή απόγευμα, μεταξύ μας σε ένα γήπεδο για να δει την αγαπημένη του ομάδα, τον Άρη.

Στα αγωνιστικά, ο Ματίγια τιμωρήθηκε δυο αγωνιστικές, ο Τζαβέλλας καμία. Καμία έκπληξη, και αυτό είναι το χειρότερο, είναι το ελάχιστο σημείο παρακμής που μπορεί να καταλήξει ένας οργανισμός, ένα σύστημα, ένα εγχείρημα, μια οργάνωση. Οι πράξεις της να μην προκαλούν πλέον κανένα ανθρώπινο συναίσθημα, καμία διάθεση, κανένα αντανακλαστικό. Ούτε καν διάθεση για επιχειρήματα. Ειλικρινά ντρέπομαι και για όσους πλέον έχουν χάσει κάθε ίχνος ντροπής. Τίποτα άλλο. Πάμε παρακάτω, με μια υποσημείωση, όποιος αποφάσισε δίχως ντροπή για την μη τιμωρία αποδέχθηκε ότι ο Αρειανός έχει συνηθίσει τη φράση "Σκουλήκια" και την έχει αποδεχθεί. Κάθε μέλος της οικογένειας του Άρη του την επιστρέφει όλη την ντροπή, μαζί με την διαρκή υπενθύμιση ότι πρόκειται για την τελευταία λέξη που άκουσε εν ζωή ο Άλκης και για την λέξη που όπλισε τα χέρια μιας ντουζίνας δολοφόνων. Για όσους ντρεπόμαστε για τέτοιου είδους αποφάσεις, ο Άλκης δικαιούται να χαμογελά από εκεί ψηλά, για όσους δεν ντρέπονται ας κοιταχτούν στα μάτια με τους δολοφόνους.

Στα υπόλοιπα αγωνιστικά, ο Αρης θα αγωνιστεί με την πλάτη στον τοίχο, διότι μια άλλη υπόθεση, αυτή και αν είναι υπόθεση ντροπής, εξανάγκασε τον Άρη να αγωνίζεται από την αρχή της χρονιάς με αφαίρεση έξι βαθμών. Κάποιοι από τον Άρη αποφασίζουν να αφαιρέσουν βαθμούς, κάποιοι αποφασίζουν να αφαιρέσουν ζωές υποστηρικτών του, κάποιοι αποφασίζουν να αφαιρέσουν ποδοσφαιριστές από το ρόστερ του, ο καθένας με τα όπλα του. Προφανώς και δεν συσχετίζω, γεγονότα αναφέρω χρονολογικά. Και στην κορυφή μια πολιτεία που με βήμα χελώνας και το βλέμμα στρουθοκαμήλου αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της και αφήνει την φαυλότητα να επισκιάζει τα πάντα και σε κάθε βήμα της να γίνεται πιο προκλητική.

Σε λίγο τα φώτα της δημοσιότητας θα φύγουν από την υπόθεση της στυγερής δολοφονίας, όπως έφυγαν και από την αφαίρεση βαθμών, όπως δεν θα ριχθούν ποτέ στην μη τιμωρία Τζαβέλλα. Η ζωή συνεχίζεται, δυστυχώς όχι για όλους, αλλά τι να κάνουμε. Ας ανάψουμε ένα κερί, ας καταθέσουμε και ένα στεφάνι, και ας επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας.

ΥΓ. Σε σημερινή εκδίκαση υπόθεσης στη Θεσσαλονίκη, ένας κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος για παράνομη οπλοκατοχή και για κατοχή αντικειμένων που μπορούν να προκαλέσουν σωματικές βλάβες και επιπλέον για λειτουργία συνδέσμου χωρίς άδεια. Μάρτυρας υπεράσπισης του κατηγορουμένου, κατέθεσε ο δήμαρχος Αμπελοκήπων – Μενεμένης, Λάζαρος Κυριζογλου (συνεπώς καταλαβαίνεται και την ομάδα που υποστήριζε ο Σύνδεσμος). Για να έχετε μια εικόνα του τι συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη. Και για να μην δέχομαι άδικα δεκάδες μηνύματα για την αφωνία σχεδόν όλων των τοπικών πολιτικών παραγόντων στην εξέλιξη της υπόθεσης δολοφονίας του Άλκη.